Na zakończenie roku akademickiego pan Serpina przygotował krótką ale przepiękną w odbiorze serię wykładów o genialnych wykonawcach, których wirtuozerię scharakteryzował następująco – „ tak się grać nie da a jednak się da”. Odnosi się to do osób z ponadprzeciętnymi predyspozycjami do instrumentu. Prawie każdy kompozytor ma w swoim dorobku utwory, które skierował do wybitnie uzdolnionych wykonawców. Utwory, które w repertuarze mają ci najlepsi i tylko oni są w stanie je wykonać perfekcyjnie. Nie oznacza to, że te sukcesy przychodzą im same – wszak nie od dziś wiadomo, że talent to tylko mały procent a reszta to ciężka praca.
Jednym z bohaterów był Rafał Blechacz , polski pianista urodzony w 1985 r. w Nakle nad Notecią. Zwycięzca XV Międzynarodowego Konkursu Pianistycznego im. Fryderyka Chopina, który odbył się w Warszawie 2 – 24 października 2005 r.
Już jako dziesięciolatek dał pierwszy koncert w Studiu Koncertowym Polskiego Radia z orkiestrą symfoniczną pod dyrekcją Andrzeja Straszyńskiego a dwa lata później wystąpił w Filharmonii Narodowej.
W 2006 r. podpisał kontrakt z prestiżową wytwórnią płytową Deutsche Grammophon. Mimo młodego wieku ma w dorobku kilka albumów na których znajduje się muzyka : Chopina, Mozarta, Beethovena, Haydna, Szymanowskiego i Debussy‘ego .
W 2017 r. do sprzedaży trafił jego 7 album z utworami Jana Sebastiana Bacha i właśnie niektórych utworów z tego albumu słuchaliśmy z zapartym tchem. Utworów, z którymi do dziś mogą zmierzyć się tylko najlepsi z najlepszych. Słuchaliśmy marząc jednocześnie by było nam dane wysłuchać tego na żywo . Mimo młodego wieku Rafał Blechacz posiada wiele odznaczeń a wśród nich: srebrny medal „Zasłużony Kulturze Gloria Artis” i Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski.
Słuchaliśmy także utworów w wykonaniu węgierskich wirtuozów słynnej Orkiestry Rajko , której repertuar oparty jest na muzyce klasycznej i operetkowej najsłynniejszych kompozytorów świata a także na muzyce ludowej. Przy okazji dowiedzieliśmy się o znaczeniu dla systemu kształcenia muzycznego dzieci metody Kodaly`a, stosowanej dziś na całym świecie. Metody wpisanej w 2016 r. na Listę Niematerialnego Dziedzictwa Kulturowego UNESCO. Zoltan Koday / 1882 – 1967/ to węgierski kompozytor, pedagog muzyczny, etnograf i lingwistyk ceniony na równi z Belą Bartokiem.
Wykonywane przez nich czardasze, z tym najbardziej znanym czardaszem Montiego, to przeniesienie słuchacza w inny wymiar czasowy. Po raz kolejny zachwycaliśmy się wykonaniem Słowika zastanawiając się czy istnieje granica możliwości sprawnościowych instrumentalistów .
Mieliśmy okazję słuchać Aviego Avitala urodzonego w 1978 r. w Izraelu – człowieka, dla którego mandolina nie ma żadnych tajemnic i wydobywa z niej nieprzeciętne dźwięki. Ukończył on Akademię Muzyczną w Jeruzalem i Konserwatorium Cesara Polliniego w Padwie, gdzie sztuki gry na mandolinie uczył się od jednego z najważniejszych mandolinistów w historii muzyki współczesnej – Ugo Orlandiego.
Avi Avital nagrywa wyłącznie dla Deutsche Grammophon, co świadczy o jego renomie i pozycji w świecie instrumentalistów. Dokonuje transkrypcji najsłynniejszych utworów klasycznych na mandolinę z towarzyszeniem np. harfy czy akordeonu . To dzięki niemu mandolina jako instrument wróciła do sal koncertowych. Nie boi się on wyzwań i nowych rozwiązań z finezją łączy muzykę kameralną z energią muzyki jazzowej .Podczas zajęć nie mamy możliwości wysłuchania wielu utworów ale dostajemy bezcenne wskazówki czego słuchać i szukać a w dobie Internetu to nawet nie trzeba wychodzić z domu.
Bomsori Kim to kolejna młoda, zdolna, obdarzona ponadprzeciętnym talentem koreańska skrzypaczka – rocznik 1989.Naukę gry na fortepianie rozpoczęła w wieku czterech a na skrzypcach w wieku siedmiu lat. Jako skrzypaczka odnosi sukcesy w znaczących konkursach międzynarodowych – wszędzie gdzie zagrała zwracała na siebie uwagę nie tylko jurorów ale i publiczności. W 2016 r. zajęła drugie miejsce na XV Międzynarodowym Konkursie Skrzypcowym im. Henryka Wieniawskiego w Poznaniu dodatkowo zdobywając dziewięć nagród specjalnych. W sezonie 2018/2019 jest solistką-rezydentką Filharmonii Poznańskiej. Wraz z Rafałem Blechaczem nagrali album, podzielony między trzy sonaty na skrzypce i fortepian oraz krótką miniaturę na zakończenie- istny raj dla melomanow.
Cykl zamknęły utwory w wykonaniu Berliner Barock Solisten. Zespół założyli czołowi filharmonicy berlińscy w 1995 r. Muzycy grają na historycznych lecz zmodyfikowanych instrumentach w. W repertuarze mają muzykę XVII i XVIII wieku. Do współpracy zapraszają czołowych solistów „sceny muzyki dawnej” przenosząc słuchaczy w cudowny świat muzyki barokowej. My mieliśmy przyjemność wysłuchać Koncertów Brandenburskich Jana Sebastiana Bacha skomponowanych dla margrabiego Brandenburgii Christiana Ludwiga. Ten zbiór sześciu koncertów orkiestrowych to bardzo duże wyzwanie dla instrumentalistów i nie wszystkie orkiestry mogą się pochwalić, ze mają je w repertuarze.
Słuchaliśmy, przeżywaliśmy i byliśmy bardzo wzruszeni gdy pan Lech Serpina podsumował ten cykl słowami „ nie słucham sam, dzielę się tym pięknem z państwem”.
Na ostatnie w roku akademickim zajęcia przyszliśmy nastawieni na ciąg dalszy J. S. Bacha ale po wysłuchaniu IV i V koncertu czekała nas niespodzianka. Zajęcia zakończyły bowiem utwory w wykonaniu Trio ANIMATO. To zespół muzyków grających na harmonijkach ustnych: chromatycznej /solowej/, akordowej /realizującej głos gitary akordowej rytmicznej/ i basowej / realizującej głos kontrabasu/. To polski zespół, który powstał w Szczecinie w roku 1978. W ich wykonaniu słuchaliśmy utworów m.in. Jana Sebastiana Bacha a na zakończenie muzyki do filmu Vabank i Vabank II, czyli riposta, którą skomponował Henryk Kuźniak.
I tak w rytm energetycznej, ogólnie znanej melodii rozstaliśmy się na wakacje.
/ Tekst. J. Żuchowska/
