Dyrektor Jan Tomaszewicz w UTW

14 listopada gościem sekcji „Rozmowy o książkach” był Jan Tomaszewicz – dyrektor Teatru im. Juliusza Osterwy. Wcześniej członkowie sekcji byli na przedstawieniu sztuki Piotra Rowickiego „New Year’s Day” i tematem spotkania miała być dyskusja o tym spektaklu. Tymczasem dyr. Tomaszewicz znacznie przekroczył temat. Bardzo interesująco opowiadał o swoim życiu, o związkach z Wilnem, gdzie się urodził, o studiach i o pracy w warszawskich teatrach przede wszystkim pod okiem Mistrzów.

Inny krąg jego opowieści dotyczył pracy w teatrze, gdzie dyrektor jest jak kapitan na statku; on decyduje o repertuarze, on akceptuje (lub nie) koncepcję reżysera i innych twórców przedstawienia, on ogląda proces przygotowania i zatwierdza gotową zbiorową pracę przed premierą. A potem czuwa, by zachować wierność artystycznej koncepcji. Jednak z drugiej strony każda realizacja jest nieco inna, bo wpływ na nią ma publiczność. Od publiczności w teatrze bardzo dużo zależy. Dyrektor kilkakrotnie deklarował, że kocha publiczność, a my dodawaliśmy, że publiczność, czyli słuchacze, kochają teatr.

Sztuka „New Year’s Day” wystawiona została w ramach akcji „Obudź się” od 17. lat realizowanej przez teatr na zlecenie Urzędu Miasta. Polega ona na tym, że we wrześniu każdego roku teatr wystawia sztukę niosącą trudne, kontrowersyjne problemy, a Miasto wykupuje bilety dla młodzieży z gimnazjów i szkół ponadgimnazjalnych, aby po przedstawieniu o nich dyskutować. Sztuka „New Year’s Day” traktuje o polskiej najnowszej historii od wprowadzenia stanu wojennego w 1981 roku do dziś. Autor świadomie operuje symbolami z polskiej historii i literatury, których młodzież może nie rozumieć. Na przykład często nie wie, że WRONA to Wojskowa Rada Ocalenia Narodowego. Pytaliśmy, jak młodzież przyjmuje sztukę, czy ją rozumie. Zdaniem dyrektora teatr musi prowokować do myślenia, do szukania odpowiedzi na trudne pytania. I nawet, jeśli ktoś nie wychwyci wszystkich niuansów gęstego tekstu, na pewno nie będzie obojętny wobec problemów, jakie zobaczył na scenie. Tak jak nie pozostali obojętni na nie słuchacze UTW.