16. Międzynarodowy Konkurs Skrzypcowy

im. Henryka Wieniawskiego

W dniach 7 – 21 października 2022 r., w Poznaniu odbywać się będzie 16 Międzynarodowy Konkurs Skrzypcowy im. Henryka Wieniawskiego. My nasze zajęcia zainaugurowaliśmy – a jakże by inaczej – także muzyką Henryka Wieniawskiego, genialnego skrzypka, wirtuoza uznawanego przez współczesnych mu krytyków i miłośników muzyki za drugie wcielenie Niccolo Paganiniego. Twórczość Henryka Wieniawskiego oparła się próbie czasu i zajmuje poczesne miejsce w światowej literaturze skrzypcowej i w repertuarach najwybitniejszych artystów.

Jest to najstarszy konkurs skrzypcowy na świecie. Po raz pierwszy odbył się w setną rocznicę urodzin patrona z inicjatywy jego bratanka Adama w Warszawie. Konkurs skierowany jest do skrzypków, którzy nie ukończyli 30 roku życia. Po przerwie spowodowanej wojną, od 1952 roku konkursy rozgrywane są w Poznaniu w Auli Uniwersytetu im. Adama Mickiewicza.

Pierwszą laureatką była Ginette Neveu z Francji, drugie miejsce przypadło wtedy Dawidowi Ojstrachowi. Po wojnie pierwszą nagrodę zdobył Igor Ojstrach – syn Dawida. Warto zaznaczyć, że obaj panowie urodzili się w Odessie a więc w Ukrainie i mają korzenie żydowskie. Drugim miejscem podzielili się Wanda Wiłkomirska i Julian Sitkowiecki z ZSRR.

Trudno spamiętać wszystkich laureatów ale z patriotycznego obowiązku należy przypomnieć polskich wirtuozów, którzy święcili tam triumfy. Należą do nich: Piotr Janowski I nagroda i Kaja Danczowska III miejsce w roku1967, w 1991 roku I nagroda przypadła dwóm Polakom: Bartłomiejowi Niziołowi i Piotrowi Pławnerowi, a w roku 2006 należał do pań – Agaty Szymczewskiej i Anny Marii Staśkiewicz. Panie zajęły odpowiednio I i III miejsce.

Dla nas pan Lech Serpina przygotował utwory Henryka Wieniawskiego w wykonaniu Bartłomieja Nizioła i Waldemara Malickiego /fortepian/. Były to: Scherzo- Tarantelle op.16, Polonez D-dur op.4 i Legenda op.17. Wieniawski napisał „Legendę” targany rozpaczą, gdy rodzice ukochanej nie wyrazili zgody na ich zaręczyny. Utwór przepojony bólem, tęsknotą i liryczną miłością, obdarzony dużym ładunkiem emocjonalnym trafił do uszu i serc teściów i rok później odbył się ślub. Utwór ten do dziś jest chętnie włączany do repertuaru przez wirtuozów skrzypiec bo ma w sobie to „coś”, co chwyta za serce i prowadzi nas, niekoniecznie przed „ołtarz” ale na pewno na kolejne zajęcia z Edukacji muzycznej.

Tekst: J. Żuchowska
Zdjęcia: K. Karcz

Projekt dofinansowany ze środków Rządowego Programu Wieloletniego na rzecz Osób Starszych „Aktywni+” na lata 2021- 2025- edycja 2022